تاریخچه و تکامل ساعت مچی | اختراع ساعت مچی و مراحل تکامل آن
از ابتدا، ما شیفته زمان و چگونگی اندازه‌گیری گذر اون بودیم که این باعث اختراع و تکامل ساعت مچی شد. توی قرن پانزدهم، وقتی که فناوری ساعت سازی توسعه یافت، مردم تونستن ساعت قابل حمل خودشون رو داشته باشن!
از اون زمان، ساعت‌ها دستخوش دگرگونی‌های بنیادی شدن و از جیب‌ها به مچ دست‌ها راه پیدا کرد و ظاهر اونا توی طول سال‌ها به طرز چشمگیری تغییر کرد. بزرگترین تغییر توی ساعت‌ها، توی طول جنگ جهانی اول اتفاق افتاد، وقتی که مردان متوجه شدن که چه قدر ساعت می‌تونه کاربردی و دقیق و همچنین مفید باشه.
با گذشت نزدیک به یه قرن، نگاهی می اندازیم به تکامل ساعت مچی و اینکه چه جوری طراحی های مدرن با همتایان قدیمی خودشون مقایسه میشن. اگر علاقه مند به کسب اطلاعات در مورد قدیمی ترین ساعت های جهان هستین این مقاله رو از دست ندین: قدیمی ترین ساعت های جهان کدامند؟ (معرفی ۱۰ ساعت قدیمی)
تکامل ساعت مچی در قرن پانزدهم:
قبل از استفاده و اختراع ساعت‌هایی که روی مچ بسته میشن، روش اندازه‌گیری زمان سخت بود. ساعت‌های قابل حمل ابتدا توی قرن پانزدهم و بعد از اختراع فنر اصلی ساخته شدن. افسانه ها میگن که این ساعت توسط “پیتر هنلاین”، ساعت‌ساز نورمبورگ ساخته شده، اما توی این زمینه اختلاف نظر وجود داره!
چیزی که می دونیم اینه که اولین ساعت های ساخته شده بسیار دست و پا گیر بودن و چون زمان رو به درستی نشون نمیدادن، بیشتر تزئینی بودن تا مفید! اونا همچنین بسیار بزرگ بودن، معمولاً به دور گردن بسته میشدن و فقط یه ساعت شمار داشتن.
تکامل ساعت مچی در قرن شانزدهم:
توی قرن شانزدهم بود که موتور مکانیکی اختراع شد که به فنر اصلی کمک کرد تا کمی زمان رو به زمان واقعی نزدیک‌تر و بهتر نشون بده. فنر تعادل توی سال ۱۶۵۷ اختراع شد که تا حدودی به تنظیم ضربان فنر اصلی کمک کرد. این گام بزرگی توی توسعه و تکامل ساعت ها بود.
ساعت‌ها هم توی این زمان به شدت تغییر شکل دادن. چارلز دوم انگلستان یه کار خارق العاده برای کشور انجام داد. اون جلیقه رو توی سال ۱۶۷۵ طراحی و استفاده کرد! این جرقه انقلابی توی مد شد و همچنین به این معنی بود که ساعت‌ها باید از نظر شکل به گونه‌ای باشن که به خوبی توی جیب جلیقه قرار بگیرن. بنابراین، ساعت جیبی متولد شد.
مدت ها قبل از تولد پادشاه جلیقه ها (چارلز دوم انگلستان)، ملکه الیزابت اول انگلستان الهام بخش یکی از بزرگترین تحولات ساعتی توی تموم دوران بود. توی سال ۱۵۷۱، رابرت دادلی، یه «ساعت بازویی» به اون هدیه داد. وسیلهای برای تشخیص زمان که میشه اون رو روی بدن شخص بست. آشنا بنظر میرسه، نه؟
این یکی از اولین قدم ها برای ساخت ساعت مچی بود. این طرح به عنوان “wristlet” شناخته شد و ابتدا فقط توسط زنان و بخصوص زنان نجیب، استفاده میشد. یکی دیگه از ساعت های معروف ساعتی بود که توی سال ۱۸۱۲ به ملکه کارولین ناپل داده شد که توسط آبراهام-لوئیس برگه، ساعت ساز پیشرو سوئیسی ساخته شده بود. مردان چنین ساعت‌هایی رو برای استفاده توسط جنس قوی‌تر (مردان) کاملاً نامناسب می‌دونستن و بنابراین، برای صدها سال، این ساعت‌ها به ندرت روی مچ مردان دیده میشدن.
تکامل ساعت مچی در قرن هفدهم:
در حالی که ساعت‌های مچی بین خانم‌های اروپایی محبوب‌تر میشد، مردان توجه خودشون رو به ساخت ساعت‌های جیبی بهتر معطوف کردن. یه دقیقه شمار توی پایان قرن هفدهم به ساعت ها اضافه شد که جرقه انقلابی توی ساعت سازی زد.
تکامل ساعت مچی در قرن هجدهم:
توی طول قرن هجدهم، قبل از اینکه آمریکایی‌ها توی سال ۱۸۵۱، وقتی که آرون لوفکین دنیسون کارخانه‌ای رو توی ماساچوست راه‌اندازی کنه، تولیدکنندگان بریتانیایی توی طراحی و ساخت ساعت‌ها پیشتاز بودن.
تعدادی از پیشرفت‌های زیبایی‌شناختی و تکامل ساعت مچی هم توی همین زمان رخ داد. پرنس آلبرت، یه ساعت مچی معمولی توی دهه ۱۸۵۰ “Albert chain” ساخت که ساعت جیبی رو با زنجیر برای امنیت به یه لباس بیرونی متصل می کرد. علاوه بر این، نحوه پیچیدن ساعت ها هم تغییر کرد. توی جایی که قبلاً باید از کلید استفاده می شد، الان تاج ساخته شده بود که به خوبی در کنار قاب قرار می گرفت.
یه ساعت ساز عالی از فرانسه به نام نیکلاس ماتیو ریوسک، عملکرد موتور ساعت رو توی سال ۱۸۲۱ توسعه داد، که گام بزرگی رو به جلو از نظر افزایش قابلیت و تکامل ساعت مچی بود. این اتفاق توی آغاز دوره بهبود دقت ساخت ساعت رخ داد، وقتی که شرکت‌های قطار توی سراسر جهان به ضرورت همزمانی کامل برای کمک به ایمنی ریل پی بردن.
تکامل ساعت مچی در قرن نوزدهم:
مردان پس از صدها سال اصرار بر این که ساعت مچی زنانه هستن و برای هر مردی که به خودش احترام می‌ذاره قابل استفاده نیستش، توی پایان قرن نوزدهم به کاربردی و مفید بودن اون پی بردن.
ساعت های مچی اولیه کاملاً در برابر عناصر آسیب‌پذیر بودن و بنابراین برای خانم‌های ظریف مناسب‌تر به نظر میرسیدن، ولی توی دهه ۱۸۹۰، ساعت‌ها کمی انعطاف‌پذیرتر شدن این زمانی بود که جنگ فرا رسید و توی ساعت سازی و استفاده و تکامل ساعت مچی انقلابی رخ داد.
جنگ بوئر توی سال‌های ۱۸۹۹-۱۹۰۲ باعث شد مردان توی کلاس‌های افسری به ساعت مچی روی بیارن تا توی هماهنگ کردن حملات، بهشون کمک کنه و در نهایت ساعت مچی تونست به پیروزی بریتانیا توی جنگ کمک کنه. همچنین ساعت رسمی مبارزات انتخاباتی توسط ساعت سازان “Mappin & Webb” توی سال ۱۸۹۸ به بازار عرضه شد که به طور خاص برای افسران نظامی طراحی و ساخته شده بود.
تکامل ساعت مچی در قرن بیستم:
نسخه های اولیه ساعت های مچی مردانه اساساً ساعت های جیبی بودن که روی بند های چرمی نصب میشدن. اولین ساعت‌های مچی هدفمند توی آغاز قرن بیستم ساخته شدن و کاربرد نظامی اونا توی سال ۱۹۰۵ افزایش یافت، زمانی که یکی از دوستان هوانورد از لویی کارتیه خواست تا برای او ساعتی مخصوص استفاده توی فضا بسازه.
توی جنگ جهانی اول بود که انقلاب ساعت مچی رخ داد. پس از موفقیت جنگ بوئر، بسیاری از اعضای ارتش بریتانیا شروع به تکیه بر ساعت‌ها برای کمک به سازماندهی کارهاشون کردن، اما ساعت‌های جیبی برای استفاده توی فضا و سنگر کاملاً غیرعملی بودن.
از اون زمان، ساعت مچی به یه وسیله عالی برای مردان توی تموم زمینه های نظامی تبدیل شد و از سال ۱۹۱۷ به بعد، ادارات جنگ بریتانیا شروع به فرستادن ساعت های مچی برای سربازان کردن. وقتی که جنگ به پایان رسید، ساعت مچی یه کالای بسیار محبوب برای مردانی بود که خدمت کرده بودن. از اون زمان تا کنون، هرگز استفاده از ساعت مچی برای مردان از مد نیوفتاده.
با استفاده از ساعت مچی به عنوان یه لوازم جانبی برای مردان و زنان، خیلی زود پیشرفت هایی برای بهبود دقت و قابلیت استفاده و به طور کلی تکامل ساعت مچی ایجاد شد. توی دهه ۱۹۳۰، بیشتر ساعت‌های مچی نسبتاً کوچک بودن، به ویژه نسبت به استانداردهای امروزی، با عرض قاب ۲۸ تا ۳۲ میلی‌متر عرضه میشدن! همچنین گرایش طراحی همچنان این بود که ساعت مچی شبیه یه ساعت جیبی باشه، به این صورت که تاج توی نقطه ساعت ۱۲ قرار می گرفت، نه توی ساعت ۳ مثل الان!
توی دهه ۱۹۶۰، به لطف ایجاد موتور کوارتز، تغییر عظیمی در تکامل ساعت مچی رخ داد. این روش، ساخت ساعت ها رو متحول کرد و امروزه اکثر مدل ها با استفاده از موتور کوارتز ساخته میشن و موتور مکانیکی معمولاً برای ساعت‌های گران‌قیمت استفاده میشه.
توی سال ۱۹۶۹، موقع فرود روی ماه از ساعت مچی استفاده شد، این نشان از اعتبار و تکامل ساعت مچی به خصوص اون مدل خاص داره. این ساعت، ساعت “Omega Speedmaster” باز آلدرین بود که اولین ساعت سفر کرده به ماه هستش. از اون زمان به بعد، ساعت های لوکس به یه نماد واقعی برای افراد ثروت و شهرت تبدیل شدن. به ندرت یه رئیس جمهور، ستاره سینما یا اسطوره ورزشی رو بدون این برند ساعت خواهید دید.
توی طول سال های تکامل ساعت مچی، اندازه ساعت ها به طور چشمگیری افزایش یافته و توی روند فعلی اندازه قاب ساعت های مردانه کمتر از ۴۰ میلی متر نیستش. اندازه بسیاری از ساعت ها بیش از ۵۰ میلی متر هستش. تقریباً دو برابر اندازه متوسط ساعت ها توی سال ۱۹۳۰!
توی تکامل ساعت مچی از نظر سبک، خیلی از تولید کنندگان به سمت طراحی های مدرن پیش رفتن. ولی بسیاری از ساعت‌ها هم هنوز توی سبک‌های قدیمی ساخته میشن. این ساعت ها با اعداد رومی شبیه به طرح‌های ساعت‌های جیبی قدیمی هستن که به روزگار ساعت‌های راه‌آهن برمی‌گرده.
با این حال، همیشه میشه به ساعت‌سازان اعتماد کنین تا جدیدترین نوآوری‌ها رو توی ساعت‌ها به شما ارائه بدن. میتونین ساعت‌هایی با پیچیدگی‌های هوشمندانه‌ای پیدا کنین. همچنین با پیش‌روی بیشتر به عصر دیجیتال و ساعت‌های هوشمند خبر از تحولات هیجان‌انگیز جدیدی به گوش میرسه. به نظر میرسه که داستان ساعت‌ها هیچ وقت به پایان نرسیده و نمیرسه.
سخن پایانی:
امیدوارم این مقاله -تاریخچه تکامل ساعت مچی – براتون مفید بوده باشه و با دوستاتون که به ساعت و ساعت سازی علاقه مندن این مقاله رو به اشتراک بذارین. اگه سوالی درباره هر برند ساعتی، خرید ساعت خاص یا تعمیرات یا هر سوال مرتبط به ساعت مچی داشتین، ما ۲۴ ساعته پاسخ گوی شما هستیم. فقط کافیه به قسمت تماس با ما برین و سوالتونو از ما بپرسین. فراموش نکنین که فروشگاه دیجی زمان کلی ساعت های اصل و خاص داره که قطعا میتونین از بین اونا ساعت مورد علاقه خودتون رو پیدا کنین.
چند سوال مهم درباره تکامل ساعت مچی:
مردان پس از صدها سال اصرار بر این که ساعت مچی زنانه هستند و برای هر مردی که به خودش احترام می‌گذارد قابل استفاده نیست، در پایان قرن نوزدهم به کاربردی و مفید بودن آن پی بردند. جنگ بوئر توی سال‌های ۱۸۹۹-۱۹۰۲ باعث شد مردان توی کلاس‌های افسری از ساعت مچی برای هماهنگ کردن حملات، استفاده کنند و در نهایت ساعت مچی توانست به پیروزی بریتانیا توی جنگ کمک کند.
در سال ۱۵۷۱، رابرت دادلی، یک «ساعت بازویی» به ملکه الیزابت اول انگلستان هدیه داد. وسیلهای برای تشخیص زمان که میشه آن را روی بدن شخص بست.این یکی از اولین قدم ها برای ساخت ساعت مچی بود. این طرح به عنوان “wristlet” شناخته شد و ابتدا فقط توسط زنان و بخصوص زنان نجیب زاده، استفاده می شد.
Facebook
Twitter
LinkedIn
WhatsApp
Telegram
اشتراک گذاری
